Ακόμη ένα βιβλίο έφτασε στο τέλος του. Όσο και να μου αρέσει να διαβάζω βιβλία, πάντα στεναχωριέμαι όταν τελειώνουν. Ειδικά αν είναι βιβλία που αγάπησα πολύ.
Το βιβλίο αυτό είχε λίγο από όλα. Αγάπη, έρωτα, όνειρα, φυγή, ανατροπή, φως, σκοτάδι, πόλεμο, ξενιτιά, εκδίκηση, πόνο, θάνατο, δικαίωση. Το ιδιαίτερο με το συγκεκριμένο βιβλίο-που νομίζω το συναντώ πρώτη φορά- είναι ότι παρόλο που γράφτηκε από γυναίκα, ο κύριος χαρακτήρας, μέσω από τα μάτια του οποίου βλέπουμε την ιστορία αυτή, είναι άνδρας. Όπως επίσης και το γεγονός ότι είναι το πρώτο λογοτεχνικό βιβλίο της Μαρίας Ρουσάκη για ενήλικες.
Ωραίο βιβλίο, που δεν κουράζει τον αναγνώστη. Αντίθετα, κατά τη γνώμη μου, θα ήθελα να έχει κι άλλο. Θα ήθελα σε κάποια σημεία να μου πει περισσότερα, να με ταξιδέψει περισσότερο για να είναι πιο μεγάλο το ταξίδι μου αυτό. Μου αρέσει πολύ να διαβάζω βιβλία που μιλούν για την εποχή εκείνη. Όπως και μου αρέσουν τα βιβλία που έχουν διλήμματα και πρέπει ο χαρακτήρας να κάνει τις επιλογές του. Μου αρέσει να βλέπω στο πέρασμα των χρόνων που οδήγησαν οι επιλογές αυτές κι αν ήταν οι σωστές ή οι λάθος. Και τί κάνει ο χαρακτήρας αυτός μετά. Μου άρεσε γιατί είχε αρκετούς χαρακτήρες διαφορετικούς μεταξύ τους. Όλα αυτά σίγουρα το κάνουν ένα γεμάτο βιβλίο.
Παρακάτω μπορείς να διαβάσεις για την υπόθεση του βιβλίου.
Μόνο τα μάτια μένουν, Μαρία Ρουσάκη, Εκδ. Ψυχογιός, σελ. 332.
Το έχεις διαβάσει;
Τα λέμε σύντομα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου